Apel o rodzinie Ulmów

Józef, Wiktoria z markowskiej ziemi
Żyli przed laty tu z dziećmi swymi
Tutaj wyrośli, tu się zrodzili
W trudzie i pracy życie spędzili

Na skraju wioski gdzie mała chatka
Sześcioro dzieci, ojciec i matka
Żyli w miłości,w zgodzie,szczęśliwie
Na swojej roli, markowskiej niwie

Dwojga rodziców pracą strudzeni
Na kilku morgach ojcowskiej ziemi
By swoim dzieciom dać utrzymanie
Proszą wciąż Boga, dopomóż Panie

Nadszedł czas wojny, krwawej pożogi
Germańska buta, okupant srogi
Wciąż sieje terror na polskiej ziemi
Rozpacz, niedola tu między swymi
 

Szerzy się przemoc, gwałt i bezprawie
Gwiazda Dawida wszyta w rękawie
  Żydowska rasa w gettach zamknięta
Któż te okrutne czasy pamięta

Józef, Wiktoria, zdjęci litością
Dają schronienie żydowskim gościom
Pod dach przyjmują ich nocą, skrycie
By przed zagładą ratować życie

Podstępna zdrada, podły uczynek

Sprawią że wkrótce pod ich budynek
O wczesnym ranku Niemcy się zjawią
W sposób okrutny Ulmów rozprawią

 Rodzina Ulmów jest dziś symbolem
Tych którzy chcieli poprawić dolę
Żydowskiej braci co przed latami
Mieszkała wspólnie, tu razem z nami